من آمدم....

ای شلمچه من آمدم تا به وعده ی خود عمل کنم آمدم تا یاد آن روزهایی که در کنار دوستانم نوای  عشق را می سرودم زنده کنم. آنهایی که اکنون همچون ستارگانی در آسمان ایران می درخشند .محسن عزیز که در آتش دشمن سوخت. میثم عزیزم که تن زخمیش در زیر شنی های تانک دشمن در آن صحرای تفتیده له شد .مهدی با وفا که چون ابوالفضل دستش جدا شد.

شلمچه تو قطعه ای از بهشت هستی .تو امانتدار مردانی بزرگ هستی که از جان خود به خاطر  رضای معشوق گذشتند. آفرین بر تو و دوستانت .

مهران قهرمان من آمدم .آمدم تا در نقطه ی ایثارت شاهد جان فشانی دوستانم باشم. کبو تر ان خونین بالی که مظلومانه در آن تپه های شنی زیر خروارها خاک مدفون شدند و اینک گمنامانی هستند که در جای جای وطن می درخشند .

اروند خروشان من آمدم تا شاهد بی رحمی تو باشم .آنگاه که در آن شب ظلمانی پذیرای غواصان صف شکن بودی .آنان که از جان خود گذشتد تادر ساحل معشوق لنگر اندازند. اما تو چقدر بی رحمی . چقدر بی وفایی. گلهای شقایق را چگونه پر پر کردی .چه بی رحمانه مرغان عاشق را از یارانشان جدا ساختی .

از بی رحمی تو بنالم یا از کینه ی دشمن . از زخم زبان دوستانی بنالم که افسوس آن روزها را می خورند.از چه بنالم از فساد از بی فرهنگی بنالم که چون خوره بر جان این انقلاب افتاده .از بی حرمتی ها بنالم و یا از پایمال شدن خون عزیزانم.

خدایا : تو شاهدی که امروز چگونه به ارزشهای دینی بی حرمتی می شود .حتی از شهدا هم خجالت نمی کشند..شهدای عزیز شرمنده ایم ...به خدا از شما خجالت می کشم ... کمکم کنید  ..نگذارید در منجلاب دنیوی غرق شوم .